David Bond is bezorgd. De wereld van zijn kinderen wordt gedomineerd door een kakofonie van merknamen en een afhankelijkheid van beeldschermen. Net als stadskinderen over de hele wereld brengen ze te veel tijd binnenshuis door. In een poging hen warm te maken voor de buitenlucht benoemt hij zichzelf tot marketeer van de natuur. Hij bedenkt een campagne en ontwerpt een logo en al gauw ‘verkoopt’ hij natuur aan Britse families. Zijn product is gratis, in overvloed voorhanden en heeft bewezen voordelen. Maar is de houdbaarheidsdatum van de natuur nog niet verstreken?
